Detective #8

Chciałam z przyzwyczajenia przywalić tej osobie, ale poznałam krótkie, ciemne włosy i twarz ze znanym mi bardzo dobrze uśmiechem.
- Daisy.- rzekłam i ją objęłam.
- Panna córeczka nie tatusia.- powiedziała, odwzajemniając uścisk.
- Co u ciebie?- zapytałam.
- No, więc jestem agentką nowej T.A.R.C.Z.Y co już wiesz. Niestety Trip nie żyję, a Grant jest na wolności. Mojego przyjaciela Lincolna tropią władze. Nic ciekawego. A u ciebie? Kocham te twoje historię, zawsze się tyle dzieję.- odpowiedziała.
- Wiesz, kilku bandziorów wsadziłam do więzienia, rozwiązałam sprawę tajemniczych morderstw ale pozostaje Killviolet. Muszę go się pozbyć i was opuścić, czego nie chcę, ale inaczej nie będzie nigdzie bezpiecznie. Caroline nie żyję, jej brat podejrzewam, że też. Chciałabym do was dołączyć. Jak myślisz Coulson da mi szansę? Kiedyś nie byłam team player i teraz też nie jestem, ale znudziło mnie życie samotnego wilka.- powiedziałam.
- Tak, to by było super!!! Moja przyjaciółka tu ze mną. Phil napewno się zgodzi, gdyż brakuje nam dobrych agentów. Ty jesteś idealna do tego.- rzekła.
- Wiesz, że dzisiaj się stąd wymknę? Tam ludzie są bezbronni i on jest jak czad, nie widać go ani nie słychać. To są błędy Starka, a ja nim jestem co z tego, że to Tony to zrobił. Mam nadzieję, że jak się następnym razem spotkamy to na dłużej.- powiedziałam.
- Leo, Mack, Jemma, Phil i nawet May będą za tobą tęsknić. Jesteś jak duch, pojawiasz się i znikasz, ale te chwilę z tobą dają tyle szczęścia. Pamiętaj, jesteś unikatowa.- rzekła.
- Tak myślisz? Ty wiesz kim jesteś, skąd i dlaczego masz taką moc, a ja nie. Moja mama nie zmarła z powodu choroby, nawet nie jestem pewna czy wogóle nie żyje. Mam tyle pytań, ale nikt na nie mi nie odpowie. Stark choć ją kochał to stracił ją bo był zbyt wielkim narcyzem. Mi za to jeśli na kimś zależy to go tracę, bo nie wygrałam walki tej najważniejszej z przeszłością. Kiedy poznam swoje pochodzenie to...będę wolna od tego pechu. Nie pokonam Tya, kiedy nie ogarnę się. Mam wiele ale, jednak przysięgam na wszystko co kocham, że was nie opuszcze, jedynie wy mi zostaliście.- powiedziałam i przytuliłam ją na pożegananie.
- Pa, pa Jessica.- rzekła, smutno się uśmiechając.

Bo pożegania nie zawsze muszą być smutne, gdyż zwiastują dobre powitanie.

 * Kilka miesięcy póżniej *

Droga do poznania prawdy była trudna, ale cieszę sie iż wiem o sobie więcej. W końcu czuję, że to jestem ja, a nie szmaciana lalka. Czasem aby coś zyskać trzeba coś stracić, a ja aby zdobyć tożsamość poświęciłam swój czas, przyjaźń, miłość i rodzinę. Kiedy Zimowy Żołnierz uciekł i zabił króla Wakandy nic nie zrobiłam. Bo co mogłam? Kolejny raz ratować ludzi, których nie znam, a za pomoc wsadzą mi nóż w plecy? Kiedyś myślałam, że Tony Stark to największy egoista chodzący po tej ziemi, ale się myliłam. Nasz drogi Kapitan Ameryka nie jest tak super. Wraz z Iron Manem postanowili mi ''pomóc '' pokonać Killvioleta. Za takie coś to podziękuje. Dałam się złapać, a oni mieli zaatakować, jednak nic z tego. Ledwo uszłam z życiem, zabijając mojego byłego. Straciłam wtedy część mocy w tym regenerację, ale uratowałam ludzkość. Czarna Wdowa wręcz mnie bezilną, ledwie oddychającą podstawiła władzą. Tak o to Avengers powrócili do łask, ale nie na długo, gdyż powstały podziały. Dzięki pomocy Phila nie dostałam zarzutów mojego ojca. Odbył się pogrzeb Caroline, a jej brat tak jak myślałam również nie żył. Tylor zabił go podczas snu. Opuściłam Stany Zjednoczone i zaczęłam podróżować po Japonii, tam znalazłam odpowiedzi. Byłam córką królowej Pierwszych, czyli ludzi obdażonych mocami. Moja mama żyła, jednak dokładnie nadal nie wiem gdzi się znajduję. Panuję nad wibracjami i żywiołami, oraz posiadam zdolność telekinezy.